Günışığı, bir kış günü herzamanki gibi erkenden kalktı. En yakın arkadaşı uykucu kedi Gogo ise uyuyordu. Günışığı kendi kendine oynadı, kitap okudu ama Gogo hala mışıl mışıl uyumaya devam ediyordu.Gogo nihayet uyandığında Günışığını evde bulamadı. Üstelik dışarıda fırtına vardı ve hava çok soğuktu. Gogo en yakın arkadaşı kaybolduğunda öylece bekleyecek değildi ya... Mutlaka bişeyler yapmalıydı.
Dostluk ve arkadaşlık, farklı kişilikler ve tarzlar üzerine güzel bir hikaye, kitabın en beğendiğim yeri illüstrasyonları oldu, Ofra Amit tarafından yapılmış.
